zkv van 04 -04-2020

Dicht bij huis Ik loop vijftig jaar door hetzelfde bos. Ik doe de keukendeur open en loop het bos in. Na een lus van veertig minuten loop ik door dezelfde keukendeur naar binnen. Het is een stil bos, particulier bezit, maar toegankelijk voor mensen die zich fatsoenlijk gedragen – staat op de bordjes. Ik weet niet hoe vaak ik er heb gelopen, ik weet wel dat ik er in die vijftig jaar heel weinig mensen heb gezien. Ik weet niet hoeveel. Vierendertig is in vijftig jaar heel weinig, maar drieënveertig ook. Daar komt nog bij dat ik geen teller ben. Bovendien was ik er vaker toen ik honden had, en bijna nooit als ik ziek was. Ik moet het dus doen met de mededeling: achter mijn huis ligt een stil bos waar ik vaak ben geweest. Op dit moment is het zaterdag 4 april, strakblauwe lucht, nachtvorst die alleen verdwenen is op de plaatsen waar de zon het voor het zeggen heeft. Ik ben in het gezelschap van mijn vrouw die niet zo vaak in dit bos gelopen heeft, ze schat honderdzesentwintig keer. We hebben in die tijd twee keer iemand ontmoet, een buurman die aan de andere kant van het bos woont. We hebben met hem gepraat, ik heb hem aan mijn vrouw voorgesteld. Maar nu dit land grote veranderingen meemaakt, wordt ook dit bos niet gespaard. Ten eerste drie volwassenen die achter elkaar lopen, en ons kort groeten. Ik weet niet of ze anderhalve meter afstand houden of door een intieme familieband dispensatie hebben. Kort daarna horen we zwaar gehijg, dat uit een jonge hardloopster blijkt te komen. Ze groet ons met moeite, misschien door uitputting, misschien door onbekendheid met de gewoonten die hier in de Achterhoek in acht worden genomen. (In de kranten verscheen het bericht dat de Achterhoekers de nieuwe coronaregels van Rutte zo goed navolgen dat er slechts één slachtoffer in een ziekenhuis ligt.) Tenslotte zagen we twee jonge meisjes op de verplichte afstand tegenover elkaar zitten op een grasveldje aan de rand van het bos. Ze hadden schoolboeken bij zich en groetten ons beleefd. Wat er nu met de cultuur gebeuren gaat, weet niemand. Elke dag ontploft er een goed onderbouwde theorie. De onzekerheid is onze zekerheid geworden. Ik ben vooral benieuwd naar de ontwikkeling van het bos. Dicht bij huis. gras

© A.L. Snijders/AFdH Uitgevers