vrijdag 24 februari 2023
woensdag 11 januari 2023
.jpeg)
zondag 8 januari 2023
donderdag 5 januari 2023
maandag 2 januari 2023
zondag 1 januari 2023
zondag 13 november 2022
kunstcollectief
Mieke presenteerde voor het eerst haar naaldkunst-projecten aan het publiek op de gezamenlijke tentoonstelling van kunstcollectief "Ysengrim".
succesvol!!
veel aangename en bemoedigende reacties
PROFICIAT
.HEIC)
.HEIC)
.HEIC)
zaterdag 5 november 2022
.HEIC)
%20-%20kopie.HEIC)
zondag 30 oktober 2022
donderdag 28 juli 2022
donderdag 3 maart 2022
woensdag 9 februari 2022
houden
|
“Want houden van |
dinsdag 1 februari 2022
CHRIS DE STOOP in
"Ik heb zelf meer dan duizend dagen doorgebracht in woon-zorgcentrum Het Hof in Sint-Niklaas, aan de zijde van mijn moeder. Ik heb me daar heel goed gevoeld. Als ik er binnenstapte, liet ik de rust van het rusthuis over mij heen komen en observeerde ik de mensen. Nee, het geluk straalde er niet van de gezichten. De meeste mensen blaakten er niet van gezondheid. In die steriele gangen en uniforme kamers verliezen de bewoners onvermijdelijk een stukje van hun identiteit. Maar ik heb er ook met eigen ogen gezien hoe hoogbejaarde mensen weer opleefden. Ze arriveerden in een fase van aftakeling en dreigende isolatie, die hen veel angsten bezorgde, maar gaandeweg vonden ze er een veilig gevoel terug. Goede verzorging en verpleging, maar ook: gezelschap, beweging, een sociaal leven, culturele activiteiten, een nieuw levensritme. Een gemeenschap, kortom. "Het tehuis waar mijn moeder zat, was nog opgericht door kloosterzusters, vanuit het principe van de christelijke naastenliefde.
Maar dezelfde warmte en toewijding vond ik in Hemelrijck, een woon-zorgcentrum dat wordt beheerd door een grote commerciële groep, Armonea. Net zoals het zorgcentrum waar mijn schoonmoeder verblijft in Wommelgem, trouwens."
zondag 23 januari 2022
dinsdag 14 december 2021
maandag 13 december 2021
Van der Straeten haalde haar schouders op.
Het blijft een verbijsterende uitspraak: ‘De oversterfte van dit jaar is de ondersterfte van volgend jaar.’ Met één cynisch zinnetje bagatelliseerde N-VA-voorzitter Bart De Wever begin december in De afspraak op vrijdag de 26.000 coronadoden. Ja, het is erg, maar de dood hoort bij het leven, en aangezien alleen bejaarden sneuvelen, hoeven we ons daar niet druk over te maken. Het zijn maar oude mensen, waardelozen, mensen die pensioenen opteren en verpieteren in woonzorgcentra – het virus houdt gewoon een snoeibeurt in het dorre hout.
Veertig doden per dag is blijkbaar een anekdote. Mochten er op de Antwerpse Ring elke dag veertig dodelijke auto-ongelukken gebeuren, dan zou niemand nog de snelweg oprijden. Ondertussen ligt mijn oom in een kunstmatige coma op een covid-afdeling. Hopelijk haalt hij het en gaat hij nog een lang leven tegemoet, in het liefdevolle bijzijn van zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. Hopelijk wordt hij geen anekdotisch statistiekje.
Maar het werd nog erger. ‘26.000 doden, dat is de helft van het aantal slachtoffers van de Vietnamoorlog.’ Dat was even slikken. Tijdens de Vietnamoorlog zijn naar schatting 2,5 miljoen mensen afgeslacht, onder wie 58.000 Amerikaanse soldaten. De Wever turfde alleen de westerse lijken. Die andere 2 miljoen doden waren Aziaten, onbelangrijke burgers en verzetsstrijders, zéér linkse mensen bovendien, dus die zijn niet van tel.
Blijkbaar heeft De Wever de smaak te pakken. Enkele dagen geleden beschuldigde hij minister Tinne Van der Straeten (Groen) in De ochtend van omkoping in het dossier van de kernuitstap. Toen De Wever enkele jaren geleden zelf nog van belangenvermenging beschuldigd werd, begon hij te wenen. Van der Straeten haalde haar schouders op.
De Wever omschreef zichzelf op Radio 1 domweg als omkoopbaar: ‘Als iemand 200 miljoen in mijn zakken steekt, zou ik ook bereid zijn eender wat te zeggen.’ Je moet natuurlijk al over het kapitaal van pakweg Fernand Huts beschikken, maar het is dus niet onmogelijk om van de burgemeester van Antwerpen je handpop te maken. Stop wat centjes in De Wever en hij bauwt je na.
Het moet lastig zijn aan de zijlijn, spartelend in de modder, maar dat is geen vrijgeleide voor leugens en laster. En waarom is De Wever eigenlijk kwaad op Groen? Zijn uitleg: we hebben ons laten rollen in de regeringsonderhandelingen van 2003, de kernuitstap was een zoenoffer aan Groen, en nu voert Vivaldi de gemaakte afspraken uit. Dat is inderdaad durven. Een politieke partij die zowaar haar verkiezingsbeloftes nakomt – wat gaan we nu krijgen?
Hoog tijd dat De Wever zijn mond eens spoelt met zeep en daarna vakantie neemt. Hij kan de tiendelige documentaire over Vietnam van Ken Burns en Lynn Novick bekijken, een covid- afdeling bezoeken en vooral: eens diep in het eigen hart kijken voor het slapengaan.
zondag 12 december 2021
maandag 6 december 2021
zondag 28 november 2021
DEKT deze TITEL de LADING?
Jacinda Ardern kreeg vorig jaar veel lof voor haar corona-aanpak. ap
De omikronvariant van het coronavirus, die pas vlak voor het weekend zijn naam kreeg, heeft al een grote impact op de wereld. Vrijdag panikeerden de beurzen van Londen tot New Delhi, meerdere landen voerden prompt nieuwe reisbeperkingen in. Eén politieke leider bleef opvallend kalm: de Nieuw-Zeelandse Jacinda Ardern. ‘Bij de opmaak van ons coronabeleid hebben we de komst van nieuwe varianten ingecalculeerd’, verklaarde de premier bij Reuters over de nieuwe variant. ‘We behouden onze gezondheidsmaatregelen en ons grensbeleid.’
Nieuw-Zeeland koos er twee jaar geleden voor om zijn grenzen volledig te sluiten. Pas in april 2022 zullen gevaccineerde reizigers weer welkom zijn. Op de luchthaven is er ook speciale infrastructuur om Nieuw-Zeelandse terugkeerders en anderen van elkaar te scheiden. ‘We kijken naar de seizoensontwikkelingen van corona in andere landen en leren daaruit’, herhaalde Ardern. Doordat Nieuw-Zeeland zich daarbij inspireert op ‘goede leerlingen’ in de regio – met name Taiwan en Zuid-Korea – hield het corona goed onder controle.
Nieuw-Zeeland kwam de coronacrisis door met dank aan een streng opsporingsbeleid, waarbij steden in hermetische quarantaine gingen, zodra er besmettingen opdoken. De regering voorziet in een overzichtelijke ‘barometer’ om het risiconiveau te communiceren naar de bevolking. Als een stad naar alarmniveau 2 of 3 gaat, liggen de bijbehorende regels al vast. Binnenkort komen er vaccinpasjes voor restaurants en fitnesszaken.
Ethische algoritmes
Net als andere regio’s bleef het eiland niet gespaard van online extremisme tegen het coronabeleid en desinformatie over vaccins. Maar ook daar doet de overheid actief aan voorlichting. Volgens Alexander Gillespie, jurist bij de Universiteit Waikato, is er al bij al voldoende vertrouwen in het politieke systeem en worden mensen aangespoord om het te melden als ze iets zien dat niet klopt. De overheidswebsite over vaccins geeft mensen ook de kans om online desinformatie aan te geven. Ardern zelf wil binnenkort de technologiesector reguleren met een plan voor ‘ethische algoritmes’.
De aanpak van Ardern, die veel verantwoordelijkheid legt bij de gemeenschap maar ook strenge, effectieve maatregelen van bovenaf oplegt, kreeg in 2020 lof van infectiologen in het wetenschappelijk tijdschrift The Lancet. België kopieerde Arderns gebruik van de term ‘ons team van vijf miljoen Nieuw-Zeelanders’. Bij de verkiezingen van 2020 beloonde dat ‘team van vijf miljoen’ Ardern ruimschoots voor haar keuzes. Nieuw-Zeeland verloor maar 41 mensen aan corona.
Maar of ‘fort Nieuw-Zeeland’ daarmee nu echt veilig is voor de deltavariant en de nieuwe omikronvariant, is nog niet zeker. Op dit moment schieten de besmettingen omhoog en klaagt het zorgpersoneel over de immense werkdruk. Een meerderheid van alle bedden op intensieve zorg in Auckland is bezet.
In elk geval gaat Nieuw-Zeeland de zomer in met een vaccinatiegraad van ongeveer 83 procent en boosterprikken zijn vanaf deze maand beschikbaar voor elke meerderjarige. Het ‘zerotolerantiebeleid’ dat Nieuw-Zeeland de afgelopen twee jaar hanteerde, heeft Ardern alvast vorige week uitgezwaaid, mede onder druk van de toeristische industrie. Eerst wou ze daarvoor wachten op een vaccinatiegraad van 90 procent, maar daarin is ze dus versoepeld. ‘Voortaan zullen we leren leven met het virus’, beloofde ze.
dinsdag 2 november 2021
dinsdag 29 juni 2021
mooi gezegd
Edward van de
Vendel: Wat moet je doen als je moeder huilt?
‘Je hoeft haar alleen maar te schragen’, dicht hij. De ander schragen.
Ik ben trots als het lukt; het geven van een steun in de rug, het bieden van
een fonkel of kwinkslag, van iets van troost of schoonheid. Alles goed en wel,
vandaag moet deze moeder geschraagd, er gist een achter- en voorwaartse
verontrusting, een gevoel van heimwee en toekomstverdriet.
Nicole Ex,
hoofdredacteur SeeAll This
donderdag 24 juni 2021
dinsdag 22 juni 2021
EEN FIJN BERICHT
Morgen, 23 juni, brengt de Bank of England een nieuw bankbiljet van 50 Britse pond uit met daarop de wiskundige, computerpionier en codekraker Alan Turing (1912-1954). Het bankbiljet bevat naast een persoonlijke quote tal van elementen uit Turings pionierswerk op het gebied van wiskunde, informatica, het kraken van Duitse codes en de wiskundige biologie. In 2019 werd Turing geselecteerd uit een lijst van Britse wetenschappers om het nieuwe bankbiljet te sieren. De datum van 23 juni is gekozen omdat dit Turings geboortedag is. (uit Trouw 22juni 2021)
zaterdag 15 mei 2021
zondag 4 april 2021
maandag 1 maart 2021
amanda gorman schrijven
door johan velter
kom marieke, kom
(op de wijs van raprap)
kom marieke, kom
we zullen geen heuvel bestijgen,
wij zijn van het vurige water
de tijd is niet gekomen
wij laten de janices
de fascisten
de racisten
en de spoken
de woorden zonder poorten
achter ons
kom marieke, kom
we reiken naar geen zon
we zullen het dal bereiken
we sluiten de haat
de domheid
de kwaden
en de kortzichtigen
voor altijd
buiten de kamer
kom marieke, kom
wij zijn niet prachtig
in al onze onschuld
wij lopen in lompen
en op klompen
voor ons geen chichi
gemaakt door onderbetaalde
slaven
wij willen geen land veroveren
de zuren
de correcten
de profeten
de nonnen
en de papen
zullen we over de haag gaan jagen
kom marieke, kom
want aan de einder
gloort hun licht
hoor, het getrappel der hoeven
zie, het vuur dat hen aanwakkert
ruik, de as van hun verwoesting,
voel, marieke, voel
het trillende leven
de zon verbleekt
en de zee zal zwelgen
wij trotseren de maag van het
zwarte beest
niet als Jonas laten wij ons vangen
nee, rust zullen ze niet meer
kennen
wij zullen het paradijs niet brengen
geen vierkant
maar veelzijdig en niet
rechtlijnig
kom marieke, kom
vergeet de zwarte dagen
breek haar de bek niet open
slechts grommen doet het beest
een mager kind
is nog geen beter kind
wij leven niet in hun tijd
maar in onze tijd
waar we niet naar uiterlijk
gaan kijken
om te waarderen
of te degraderen
wij zijn niet blind
en doof
woorden hebben betekenis
al hebben zij hun merk
de poëzie dan een zerk
zij willen de poen
wij zijn de kapoen
in de achternoen
hun roem, hun doem
kom marieke, kom
zonder lach warme lach
lijdt het leven in een vlaag
nederlaag
op nederlaag
waait de gure wind
over het strand
niet naar onze kant
verjaag de droefheid
rond je mooie rooie mond
en lach, en lach, en lach
kom marieke, kom
jaag ze weg
de tollenaars
de buitgevers
de priesteressen
de heksen
de jakhalzen die zwanzen
de debielen
en imbecielen
als je de moed maar hebt te denken
als je de moed maar hebt alleen te staan
kom marieke, kom
nee, eenheid willen we niet
geen samenzang
geen samenhang
atomen
splinters
scherven
wij hoeven geen legers meer
wij zijn geen team
wij maken zelf ons lied
wij zijn geen bandiet
maar kwetsbaar
breekbaar
ons gebaar
is wat we wensen,
schoonheid, ook verbrand, en waarheid
geen vuile daden, geen achterklap
geen verdachtmaking
wij zeggen,
wij, het gebroken geweer
zij, het spoken smeer,
nooit meer oorlog
kom marieke, kom
wij willen geen bijbels meer
wij zijn de ketters
en vrij van dwang
laten wij ons niet leiden
wij geloven geen sprookjes
al dan niet gespogen
wij volgen niet de eisen van de tijd
zij maakten ons verdacht
roofden ons gedacht
daar is hun heuvel
daar is gekeuvel
geleur en gekeur
het gedeul en
het veul van de geul
kom marieke, kom
aan de intimidatie
van de nazi
en de natie
deze generatie
als een culminatie
met een fulminatie
oh, wat een gratie
en wij vergeten niet
nee wij vergeten niet
kom marieke, kom
we zwijgen niet langer meer
zij die de rede bestormen
zullen we weerstaan
zij die het fascisme preken
zullen we weerleggen
en we zijn niet bang van de nacht
en ook niet van de dag met haar luister
zonder kluister
wij durven aan het donkere duister
want dat is wat we weten: het juiste
aye marieke, aye marieke
laat hen de dood
de vernieling en de knieling
voor ons het leven
wij willen geven
ons behoort niets toe
geen zegevieren
geen vlaggezwaai
geen zere tenen
auf nichts gestellt
kom marieke, kom
inauguratiegedicht bij de toetreding van uitgeverij Meulenhoff tot de Zwarte Schouw, als schotschrift verspreid door het Comité van Weerbaarheid en Verzet, tevens Vrolijk
zie ook deze site
maandag 27 juli 2020
vrijdag 17 april 2020
alles komt terug
opvallend hoe alles hetzelfde is ;de zogenaamde vooruitgang op allerlei gebieden (materieel,cultureel, op maatschappelijk of wetenschappelijk gebied) heeft het gedrag van mensen niet veranderd
het boek zou vandaag kunnen geschreven zijn
zondag 5 april 2020
zkv van 04 -04-2020
Dicht bij huis
Ik loop vijftig jaar door hetzelfde bos. Ik doe de keukendeur open en loop het bos in. Na een lus van veertig minuten loop ik door dezelfde keukendeur naar binnen. Het is een stil bos, particulier bezit, maar toegankelijk voor mensen die zich fatsoenlijk gedragen – staat op de bordjes. Ik weet niet hoe vaak ik er heb gelopen, ik weet wel dat ik er in die vijftig jaar heel weinig mensen heb gezien. Ik weet niet hoeveel. Vierendertig is in vijftig jaar heel weinig, maar drieënveertig ook. Daar komt nog bij dat ik geen teller ben. Bovendien was ik er vaker toen ik honden had, en bijna nooit als ik ziek was. Ik moet het dus doen met de mededeling: achter mijn huis ligt een stil bos waar ik vaak ben geweest. Op dit moment is het zaterdag 4 april, strakblauwe lucht, nachtvorst die alleen verdwenen is op de plaatsen waar de zon het voor het zeggen heeft. Ik ben in het gezelschap van mijn vrouw die niet zo vaak in dit bos gelopen heeft, ze schat honderdzesentwintig keer. We hebben in die tijd twee keer iemand ontmoet, een buurman die aan de andere kant van het bos woont. We hebben met hem gepraat, ik heb hem aan mijn vrouw voorgesteld. Maar nu dit land grote veranderingen meemaakt, wordt ook dit bos niet gespaard. Ten eerste drie volwassenen die achter elkaar lopen, en ons kort groeten. Ik weet niet of ze anderhalve meter afstand houden of door een intieme familieband dispensatie hebben. Kort daarna horen we zwaar gehijg, dat uit een jonge hardloopster blijkt te komen. Ze groet ons met moeite, misschien door uitputting, misschien door onbekendheid met de gewoonten die hier in de Achterhoek in acht worden genomen. (In de kranten verscheen het bericht dat de Achterhoekers de nieuwe coronaregels van Rutte zo goed navolgen dat er slechts één slachtoffer in een ziekenhuis ligt.) Tenslotte zagen we twee jonge meisjes op de verplichte afstand tegenover elkaar zitten op een grasveldje aan de rand van het bos. Ze hadden schoolboeken bij zich en groetten ons beleefd. Wat er nu met de cultuur gebeuren gaat, weet niemand. Elke dag ontploft er een goed onderbouwde theorie. De onzekerheid is onze zekerheid geworden. Ik ben vooral benieuwd naar de ontwikkeling van het bos. Dicht bij huis. gras |
© A.L.
Snijders/AFdH Uitgevers
|
zondag 29 maart 2020
HERKENBAAR
De nieuwe tijd is als een geluidloze trein het station binnengereden. Ik ga nergens naartoe, ik ontvang niemand. Maar om te eten en te drinken rijd ik naar Zutphen, twaalf kilometer. Op de grote parkeerplaats van Albert Heijn wacht ik op m’n jongste zoon. Hij doet de achterklep open en pakt twee tassen en het boodschappenlijstje. Ik blijf achter het stuur zitten en lees Vroege sneeuw. Na twintig minuten is mijn zoon terug en zet de boodschappen achterin. Ik open het raam, hij blijft op twee meter afstand gehurkt zitten, we praten zolang we willen. Misschien houden we dit drie of zes jaar vol, misschien is dit de tijd van het coronavirus
zaterdag 28 maart 2020
donderdag 26 maart 2020
"Kintsugi (金継ぎ, "golden joinery"), also known as Kintsukuroi (金繕い, "golden repair"), is the Japanese art of repairing broken pottery by mending the areas of breakage with lacquer dusted or mixed with powdered gold, silver, or platinum, a method similar to the maki-e technique. As a philosophy, it treats breakage and repair as part of the history of an object, rather than something to disguise." Wikipedia
zondag 22 maart 2020
zkv in tijden van opkotten
|
Misverstand
De eenzaamheid komt met kleine stappen, maar is niet ongewenst. Vorige week heb ik nog iemand binnengelaten, deze week gaat het raam naast de deur open, zodat we niet hoeven te schreeuwen. Vandaag hebben we besloten de boodschappen te laten brengen, zelf zijn we gaan wandelen in een bosgebied waar we niet vaak komen. Ik hoor dat iedereen zijn huis opknapt. Dat doe ik niet, ik schik mijn boekenkasten en vind onvindbare boeken. Zo heb ik De Neef van Rameau gevonden, geschreven door Denis Diderot, een van de bekende Encyclopedisten. Ik heb het boek in 1985 gekocht, in de boekenkast gezet en gisteren teruggevonden. Ik lees de eerste zinnen: 'Of het mooi of lelijk weer is, elke middag tegen een uur of vijf maak ik mijn vaste wandeling naar het Paleis-Royal. Daar ga ik altijd helemaal alleen zitten dromen op de bank van d’Argenson. Ik voer gesprekken met mezelf over politiek, liefde, smaak of filosofie en laat mijn gedachten de vrije loop. Ik volg de eerste de beste ingeving, wijs of dwaas, net zoals we in de Allée de Foy onze losbandige jongeren achter een lichtekooi zien aanlopen, zo een met een lachend gezicht, lonkende ogen en een wipneus, die ze dan weer laten schieten voor een ander terwijl ze uiteindelijk met niemand meegaan: mijn gedachten zijn mijn snolletjes.' Het is een prachtig begin, dat boek ga ik lezen, ik heb er zin in, ik kan niets anders doen dan wandelen in een bos of een boek lezen dat ik in 1985 gekocht heb. De musea zijn gesloten, de boodschappen worden aan huis bezorgd, met de trein reis ik niet, want ik kan niet iedereen op één meter vijftig afstand houden. Ik moet trouwens wel oppassen met wat ik zeg. Een week geleden was ik in een ziekenhuis en zei daar tegen iemand dat er aan deze nieuwe toestand ook positieve kanten zaten. Dat was tegen het zere been, terwijl ik alleen zei dat ik me realiseerde dat er bij alles wat er afviel wel degelijk veel overbodig was. De man was kwaad alsof ik hem beledigd had. Dat had ik niet, het was gewoon zo’n saai misverstand. Ik was blij toen ik thuis de deur achter me dicht kon dicht trekken, omdat de overheid het toejuicht dat ik geen bezoek krijg. gras |
zaterdag 29 februari 2020
dinsdag 24 december 2019
zondag 13 oktober 2019
vrijdag 20 september 2019
TRANSITIE IN NOORD FRANKRIJK (17-19 )
het museum zoals het er nu uitziet
een wondermooi museum; geslaagd als hergebruik van een mooi gebouw dat in deze moderne tijd een beetje zijn functie verloren was; maar met resect voor die vroegere bestemming
genieten van het "petit déjeuner " in "Le Petit Roubaix"
