Wandelpad
Omdat
mijn huis aan een wandelpad ligt, spreek ik veel wandelaars. Deze ochtend een
jongeman die de moderne klimaat-kritiek onzin vindt. Ik lees hem een citaat voor
uit een klimaatkritiek van honderden jaren geleden. 'De natuur is uit onze
beschaving gebannen, de seizoenen verliezen hun ritme, de vruchten van de aarde
verliezen hun smaak, de dieren, erfgenamen van deze planeet, worden bruut en
moedwillig uitgeroeid.' Het is een citaat uit de achttiende eeuw. De wandelaar
kijkt sip. 'Waarom heeft u dat niet eerder gezegd?' 'Omdat ik je voor het eerst
zie, je bent een meeloper die niet zelf op zoek gaat, maar veilig onderdak zoekt
bij de beroepskankeraars.' 'U heeft waarschijnlijk ook geen water voor me.' Ik
neem hem mee naar de keuken waar hij twee glazen water drinkt. Ik wil nog iets
vaderlijks tegen hem zeggen, maar ik weet niets.
gras
Geen opmerkingen:
Een reactie posten