ZKV

Duurzaam Ik ken een jongeman die korte verhalen schrijft. Omdat hij daar niet van kan leven, werkt hij in een dierenwinkel – goudvissen, marmotten, kanaries. Ik kom hem tegen in de bibliotheek, hij heeft een boek geleend met taoïstische anekdotes. Hij bladert en lacht. We gaan aan een stille tafel zitten, hij leest voor. < Long Shu komt met klachten bij zijn dokter. Hij zegt dat hij ziek is. De dokter vraagt naar de symptomen. Long Shu zegt: 'Als mijn geboortestreek me prijst, dan vind ik dat geen eer; als de hele staat laster over me vertelt, dan vind ik dat geen vernedering; winst maakt me niet blij, verlies stemt me niet droevig; ik kijk naar het leven alsof het de dood is, ik beschouw rijkdom als armoede; andere mensen beschouw ik als varkens, en mezelf beschouw ik als een ander; ik verblijf in mijn eigen huis alsof het een herberg is, en mijn eigen geboortestreek beschouw ik als een land van barbaren.' De dokter zegt: 'U bent niet ziek, u bent een wijze. > De jongen uit de dierenwinkel lacht nu hard en ongebreideld. Hij zegt dat het zo bijzonder is dat hij moet lachen om een verhaal dat meer dan tweeduizend jaar geleden is geschreven. Dat kun je toch werkelijk duurzame literatuur noemen. gras

© A.L. Snijders/AFdH Uitgevers