we bewonderen het mooie, nostalgische stationsinterieur
ondanks het koude weer nodigen de smalle straatjes uit tot slenteren
en aan de antiquariaat Hoving kunnen we niet voorbijgaan
maar ons eigenlijke doel :
we zijn vooral benieuwd naar
De tentoonstelling Ik zie, ik zie… gaat uit van de vaste collectie en biedt een veelzijdig programma dat het gehele museum bestrijkt. Daarbij gaat de bezoeker op zeer uiteenlopende manieren op zoek naar het schijnbaar verborgene.
Verspreid over de zalen van het museum treft de bezoeker aanwijzingen en korte verhalen over details die te vinden zijn op schilderijen, in het interieur en op objecten.
Wieteke van Zeil, bekend van de Volkskrantrubriek "Je gaat het pas zien als je het doorhebt", beschrijft op haar eigen associatieve wijze details op door haar uitgekozen schilderijen uit de collectie.
de schuttersstukken van Frans Hals worden bewonderd
en niet minder de regentessen van Johannes Verspronck
en van FransHals
Dank zij een zeer goede audiogids kregen we ook een goede kijk op de historie van het museum en het gebouw. Zeer interessant
het poppenhuis van Sara Rothé is een onverwacht leuke afsluiter; we konden het dan ook niet laten: boekje gekocht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten