gewoon een goed boek

Marja Pruis is o.a.columniste in De Groene Amsterdammer.In het nummer van 09.01.09(pag 63) verzucht ze dat er wel veel goede,maar moeilijke ,en dikke boeken op haar leestafel belanden,maar gewoon een goed boek dat lekker weg leest blijkt niet zomaar
voorhanden te zijn


aan wie dus zo 'n goed boek zoekt kan ik "verborgen feiten" (2003) aanbevelen.
anne holt is al langer een van mijn favoriete schrijvers van spannende boeken,en inspecteur Hanne Wilhelmsen staat vooraan bij de speurders.
het boek is goed opgebouwd ,én goed geschreven,én heeft de nodige humor.Je begint te lezen en je stopt alleen als het moet,en dat zou je zelfs doen als het niet spannend was
een paar fragmentjes:

'Toen ik klein was, vond ik encyclopedieën zo lekker ruiken. We hadden thuis veel van dat soort boeken. Er was er eentje dat Gezinslexicon heette. Zo'n raar meerdelig werk met artikelen over alle mogelijke vreemde dingen. Ik vond het heerlijk om erin te bladeren. Vanwege wat er allemaal in stond, maar misschien wel net zo veel omdat die boeken zo lekker aanvoelden. Tegen je vingers. In mijn handen. En ze roken ... Ze geurden, zou je kunnen zeggen. Dat vond ik heerlijk. Dat vond ik echt heerlijk.'

Silje stond doodstil. Ze merkte niet eens dat haar mond half openstond. De situatie had iets broos, alsof ze bij een open plek in het bos een schuwe vogel in het oog had gekregen.

'Daar moet ik wel eens aan denken', zei Hanne voor zich uit. 'Dat het enige wat ik uit mijn jeugd heb meegekregen, de affiniteit voor grote, dikke boeken is. Nefis lacht me erom uit. Ik lees alleen dikke boeken. Die ruiken het lekkerst. Ruik eens ... ' Ze snoof diep en glimlachte vaag. 'Het ruikt hier naar bibliotheek.'


Ze draaide zich weer om naar de flap-over en schreef in hoofd¬letters ANDIJZER boven aan een nieuw vel.

'Hier ontbreekt een letter', zei ze, wijzend. 'De eerste letter.

Welke?'

'De H', klonk het unaniem.

'Zeker?' vroeg Hanne, ze voelde de ijver bij de anderen nu. 'Weten jullie dat heel zeker?'

'De H van "handijzer" " zei Erik. 'Een ander woord voor

"handboei". Duidelijk.'

'De H', herhaalden een paar anderen. 'Weten jullie dat heel zeker?'

De ongeduldigheid verspreidde zich als een verhit geroezemoes in de kamer.

'Oké', zei Hanne en ze maakte het woord af. 'Het wordt "handijzer". Maar als ik nu zeg dat jullie de H kiezen omdat jullie politiemensen zijn, wat zeggen jullie dan?'

'Waar wil je naartoe, Wilhelmsen ?'

Commissaris Puntvold fronste zijn voorhoofd en keek op zijn horloge.

'Ik laat zien hoe je je kunt vergissen', zei Hanne nors. 'Omdat jullie volhielden dat we hier tijd voor hadden, probeer ik aan te tonen dat we een aantal gegeven maar onvolledige inlichtingen interpreteren vanuit wie we zijn en waar we met die informatie naartoe denken te moeten. De ontbrekende letter is namelijk geen H, maar een B.'

BANDIJZER schreef ze, met drie strepen eronder.

'Wat is een bandijzer?' vroeg Erik, zichtbaar beteuterd.

'Als er hier in de kamer een kuiper had gezeten, had hij vrijwel zeker om een B gevraagd', zei Hanne. 'Heel eenvoudig omdat hij nooit met handboeien te maken heeft, maar dagelijks met bandijzers.'