houden

 

“Want houden van is gauwer gezegd dan langer gedaan maar soms komt het in het donker op gang en dan is er verder geen houden meer aan.” Judith Herzberg

via symposion

CHRIS DE STOOP in

 "Ik heb zelf meer dan duizend dagen doorgebracht in woon-zorgcentrum Het Hof in Sint-Niklaas, aan de zijde van mijn moeder. Ik heb me daar heel goed gevoeld. Als ik er binnenstapte, liet ik de rust van het rusthuis over mij heen komen en observeerde ik de mensen. Nee, het geluk straalde er niet van de gezichten. De meeste mensen blaakten er niet van gezondheid. In die steriele gangen en uniforme kamers verliezen de bewoners onvermijdelijk een stukje van hun identiteit. Maar ik heb er ook met eigen ogen gezien hoe hoogbejaarde mensen weer opleefden. Ze arriveerden in een fase van aftakeling en dreigende isolatie, die hen veel angsten bezorgde, maar gaandeweg vonden ze er een veilig gevoel terug. Goede verzorging en verpleging, maar ook: gezelschap, beweging, een sociaal leven, culturele activiteiten, een nieuw levensritme. Een gemeenschap, kortom. "Het tehuis waar mijn moeder zat, was nog opgericht door kloosterzusters, vanuit het principe van de christelijke naastenliefde.

 Maar dezelfde warmte en toewijding vond ik in Hemelrijck, een woon-zorgcentrum dat wordt beheerd door een grote commerciële groep, Armonea. Net zoals het zorgcentrum waar mijn schoonmoeder verblijft in Wommelgem, trouwens."